συνταρρούμαι

-όομαι, Α [σύνταρρος]

1. συμπλέκομαι, μπερδεύομαι

2. είμαι γεμάτος πλεγμένες ρίζες («ὥστε συνταρροῡσθαι τὰ χωρία», Θεόφρ.).